Με λένε ΦίΔη
Και το ‘χω σβήσει της καρδιάς μου
το καντήλι…
-Τόχα ποτέ;;;;
Γι αυτό μαγάρισα
τόσο ξετσίπωτα,
τόσο αδιάφορα,
κείνων των άμοιρων
την άγια μνήμη…
Από τον Πόντον
κι από την Σμύρνη…
*
-Ε και τι έγινε Μωρέ;
Μια εθνοκάθαρση!
Σαν το καθάρισμα
με την Βενζίνη,
που λεν στεγνό,
κάναν οι φίλοι μας
οι Τουρκαλάδες.
Κι εγώ ΦιΔης
ο επιστήΜουνας,
τους δικιολογώ!
*
Σιγά μην ήταν Γενοκτονία…
Σιγά μην ήταν Δολοφονία…
Σιγά μην ήταν Αίσχος αυτό!
Εγώ ο ΦίΔης ,
ο ΕπιστήΜουνας,
Το διαλαλώ!
(Θα πάει κι ο Τσιπουρας,
αύριο μεθαύριο,
εις τον Βεζύρη…
Να μη τα πώ;)
-Τοπάλ Οσμάν;
Τάγματα Εργασίας;
Φωτιά, ξεκλήρισμα;
Εκθεμελίωση και βιασμοί;
Παιδιών ξεκοίλιασμα;
Και αρπαγή;
Ξεριζωμός;
-Σκἀστε αναίσχυντοι!
Και πώς τολμάτε να λέτε αυτά,
Τα σιχαμένα, πατριδοκάπηλα ,
Φασιστικά;
*
Σε με τον άρχοντα και τα συντρόφια
Λίγα τα λόγια τα θυμωμένα!
Μη σας τα φτύσουμε
πάνω στα μούτρα σας
αυτά που έχουμε μες σην κοιλιά
Βόθρων γεμίσματα
Εκατοντάχρονα…
Πούρα…
Σκατά!
