Είναι κάτι ΣυΡιζαίοι, Γραμματείς και Φαρισαίοι....

Είναι κάτι ΣυΡιζαίοι
Γραμματείς και Φαρισαίοι
Που καμώνονται
Πως παρθένες στις μασχάλες είναι,
Και παθώνονται!!!

Είναι κάτι αριστεράτζες
της Εκαλης κακαρατζες
Που πασχίζουνε...
Με τσαλίμια ξεχασμένα και
με όπλα σκουριασμένα
να μας πεισουν πώς αξίζουνε!

Δεν γελάω σα θυμάμαι
κι ουτε στάλα δεν λυπάμαι!!!
Κρίματα χαντακωμένα μεσ’ στα κόμματα
Δείμος, φόβος, ανορθόγραφα γραμμένα
περι(Π)τώματα!!!

Είναι κάτι μανιασμένοι,
ριζοΚλάστες, πορωμένοι ,
που Γρυλίζουνε…
Κι άλλοι, που πουλήσαν την ψυχή τους
Και το ίδιο το κλαδί τους Πριονίζουνε…
Δεν γελάω όταν θυμάμαι,
Κι ουτε μια σταλιά λυπάμαι….
Τα αξίζουν τα χαμίνια τα φτυσίματα
Που νομίζουνε πως βρέχει, χωρίς σύννεφα!
Μπουμπουνίσματα που αστράφτουν, Τα βρισίματα!

Η Κική και η ΚοΚό! Ή Βερέμης ή Μπαλτάς! Και εδώ πουλιέται ώς κατάκτηση, το ...Αριστείο της Κακοδαίμονης Αριστεράτζας!

Ω, εμείς οι Η-Λιθιοι. που πιστεύουμε ότι έχουμε περιθώρια επιλογής και δεν καταλαβαίνουμε ότι Ειμαστε μεταξύ …Κοκούς και …Κικής!
Η με τον Μπαλτά δηλαδή ή με τον …Βερεμη και την Ρεπουσοδραγώναινα;
Κι ότι άλλο, πατριδοκάπηλο και φασιστικό!
Ελεος μωρε!!!
Ελεος!!!
Εχετε καταλάβει τί συμβαίνει;;;;
Κάποτε είχαμε δυο χέρια. Αριστερό και Δεξιό…
Αυτόνομα, παράλληλα, ξεχωριστα, από δώ κι από κεί.
Σηκωνόνταν κομμουνιστικά σε γροθιά, φασιστικά σε κλειστών δακτύλων παλάμη, μούτζωναν είτε μονά είτε διπλά σε συνέργεια το ένα με το άλλο, χαιρέταγαν… βασιλοπρεπώς ή… δημοκρατικώς, έδερναν ή χάιδευαν, απωθούσαν η χτύπαγαν στην πλάτη… Κι αγκάλιαζαν, αγκάλιαζαν σφιχτά, με συναισθήματα ή άνευ…

Τώρα καθόμαστε με τα δάχτυλα μπλεγμένα, τους καρπούς δεμένους …
Ησυχα ήσυχα, με την ποδιά πιστρωμένη που έλεγε κι η γιαγιά μου περιμένουμε και φανταζόμαστε ελέυθερες κινήσεις που τις διατάσσει το μυαλό μας, τις γεννάνε οι ιδέες μας, τις επιτρέπει η ανατροφή μας.Το σκοινί μας αναγκάζει να μπλεκουμε και να ξεμπλεκουμε, το πολύ πολύ, τα ακροδάχτυλά μας!
Κι αυτό σας – μας, το πουλάνε για ελευθερία!
Ειμαστε εδώ γιατί θα πηγαίναμε αλλού…
Αλλη μια φορά το καράβι «πουλήθηκε» και το «εμπόρευμα», η εμπιστοσύνη μας, άγεται και φέρετια από αγνωστους ΑφΟπλιστές…
Που πουλάνε ή την ψευθαίσθηση μας ή την επιμονή μας!
Αλλα κάποτε οι «μπανάνες» στα αμπάρια φτάνουν στον Εμπορα …παραγινωμένες!

Πρώτη φορά!!!

Εμ, τι λεμε τωρα!  
Όλα τα αληταριά,
αλλαξανε προβιά
και Λυτρωτές, οι ...ΑειΠάρθενοι, γενήκαν!

Ετσι....
Τα "σαρανταπενταρια" τους
τα τρουπωσαν  σε κρυπτες!
με τις "ΤαΣίες"  τους
ανοιξανε  τις Πύλες,
με τυπους που τα λενε με τους  Σόρους
παιχνιδια παιζουν,
για "Αιχμαλωτους" και "Κοκόρους"!
Πασχίζουν να αγκαλιασουν "σκατζοχοίρους"

και τους Ηλιθιους ζητανε για Ομηρους,
τις εκλογες ομολογανε σωτηρια,
να στριψουν, να το παιξουνε θηρια!

Οσα μπορεσουν με σαρακι θα μολεψουν,
οσους μπορουνε με ταμπελες θα Στοχεψουν!
Πίσω θ αφήσουνε αγριλα και Εποίκους
Για να γεμισουν τα χωριά της ερημιάς,
εκείνα π´  άφησε μπαΐρια
ο κατσαπλιάς,
ο πρόγονος,
ο αλήτης,
ο φονιάς!

Κι εκεινος ο "Καημένος", φερετΖές!
για καποιους που θα κάνουν ...ζαβολιές!
Με Σκοπιανούς, Πυρήνες και Φωτιές!

"Πρώτη φορά Αριστερά!";
Για μια κοκότα,
εκατόχρονη, γριά;

Που τωρα, τάχα, εχασε,
στ´ ... αυτί,
την ...Παρθενιά;;;