Γραμματείς και Φαρισαίοι
Που καμώνονται
Πως παρθένες στις μασχάλες είναι,
Και παθώνονται!!!
Είναι κάτι αριστεράτζες
της Εκαλης κακαρατζες
Που πασχίζουνε...
Με τσαλίμια ξεχασμένα και
με όπλα σκουριασμένα
να μας πεισουν πώς αξίζουνε!
Δεν γελάω σα θυμάμαι
κι ουτε στάλα δεν λυπάμαι!!!
Κρίματα χαντακωμένα μεσ’ στα κόμματα
Δείμος, φόβος, ανορθόγραφα γραμμένα
περι(Π)τώματα!!!
Είναι κάτι μανιασμένοι,
ριζοΚλάστες, πορωμένοι ,
που Γρυλίζουνε…
Κι άλλοι, που πουλήσαν την ψυχή τους
Και το ίδιο το κλαδί τους Πριονίζουνε…
Δεν γελάω όταν θυμάμαι,
Κι ουτε μια σταλιά λυπάμαι….
Τα αξίζουν τα χαμίνια τα φτυσίματα
Που νομίζουνε πως βρέχει, χωρίς σύννεφα!
Μπουμπουνίσματα που αστράφτουν, Τα βρισίματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου