Δε ξεγελας τον Χαροντα,
ερχεται και σε βρισκει...
Τί κι αν του κανεις φεις κοντρολ
κι αν βαλεις τρεις αμπαρες...
Κι αν ειναι οι τραπεζες κλειστες ,
τα ναυλα κι αν δεν βρισκει,
σ´ αλογο μαυρο θα ανεβει
κι ασπρο ντορη θα ζεψει,
με τρια καταρτια και πανια
ενα καραβι θάβρει
θα το κουρσεψει, κι αδειανό,
ψυχες θα το γιομισε!
Μη τη ζηλεψεις τη ζωη
που σκορπισες πριν ζησεις,
μη την χαρισεις σ αχρηστους
που κλεβουν τους καρπούς της,
μη περιμενεις οταν ρθει,
ο Χαρος να περασει!
Τέλος
θα γράψει κι υστερα ,
θα γράψει κι υστερα ,
θα σβησει το κερακι!
Kαι παει και τελειωσε...
Αλλο φεγγαρι δε θα δεις
της θαλασσας το κυμα...
Ουτε πουλιου λαλιά θ ακούς,
ουτε παιδιών το γέλιο,
ουτε λουλούδι, ουτε δενδρί,
ουτε χαρά, ουτε φιλί,
μονο ατέλειωτη σιωπή
στερνη αγκαλιά, το μνήμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου