Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ! Αν θα με πεί ΚνητοΤσολιάς, ...Ψαροκασέλλα!


 Μου λέν αν φύγω απ το μαντρί πως θα χαθώ,
μόνο στους στάβλους τους μπορώ να γυροφέρνω,
και πως πιο πέρα ενα ανήμερο θεριό
θα περιμένει να με κάνει να υποφέρω...

Κι αφού φοβούνται πως μπορεί να το σκεφτώ,
κι άμα την κάνω απο την στρούγκα, θα με χάσουν,
μου λεν "Θυμίσου πως αυτό το σκηνικό
ειν' η ζωή σου και ποτέ δεν θα στ΄ αλλάξουν"

Δίνω τα χέρια μου και κλείνω το χορό
ανθρώπων δύστυχων, ανήμπορων να κλάψουν
Σιγά την στρούγκα που θα  χάσω, αν χαθώ,
Σιγά μην κλάψουν αν "κερδίσουν" ό,τι χάσουν!

Αμα λεπίδι μεσ' στην στάνη σας με βρεί,
ή  άμα ο Λύκος, εκεί έξω, περιμένει,
Σιγά μη κλάψω που τον θάνατο θα βρώ,
Σιγά μη κλάψουν που, κι εκεί, θα τους προσμένει!

Μου ´παν αητός άμα γενώ, θα ζαλιστώ!
Κάλλιο γουρούνι μες στις λάσπες να κυλιέμαι,
μου παν, αν θέλω, το σκοινί μου να βαστώ
και μοναχός μου, αμα γουστάρω, να κρεμιέμαι!

Σιγά μη κλάψω, αν το θάνατο θα βρώ
σιγά μη κλάψω, που παντού θα με προσμένει!

Μου λεν άν έχω την πατρίδα στη καρδια,
αν αγαπάω την γενιά μου  και τη γή μου
αμα θυμώνω που ενας Στούρνος την πουλά 
που είναι οι Ουννοι, οι ανελέητου εχθροί μου,
Αυγής κατάσκοτης και μισερής ειμ΄ οπαδός,
Ενας βρωμιαρης ρατσιστής ,καταραμένος!
Ενας απιθανος ΑΝΕΛ, ενας χαζος,
Ενας ηΛίθιος αεροΨεκασμένος!

Πέστε μου κι άλλα!

Να συνηθίζω τις βρισιές ο "οξαποδώ"
να μη βαραίνει της ρετσέτας η ταμπέλλα,
Κι αφού το ξέρω, ΕΓΩ, ποιος ειμαι αυτός,
Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
που θα με πεί ΚνητοΤσολιάς , ΨΑΡΟΚΑΣΕΛΑ!

Ζητώντας συγνώμη από τον Αγγελακα,
που τον ξεπατικωσε ετσι αδιαντροπα,
ενας ηλιθιος!
Δε πα να χαθείς παλιο μαλθάκα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου