Οχι ρε Πάλι, όχι! Ειναι γλώσσα νεκρή η Ελληνική;

Ναι, ναι ξέρω! Δεν εννοείς την Νέα Ελληνική!
Δεν μιλάς για τον ανθό! Για τις ρίζες της μιλάς!
Αλλά δεν πρόκειται κυρα Μαρία, για τις ... κακοβαμμένες ρίζες των μαλλιών σου! Οχι!
Για τις ρίζες μιας γλωσσας που γεννάει χιλιάδες χρόνια  τώρα, μιλάμε!

Όχι ρε πάλι, Όχι!

           *

Όχι ΡεΠούσαι,Να χαρείς!

Ξανά;

Πάλι εργολαβία;;;

Όχι, ρε!

ΡεΠούστην ευχή την βρίσκεις την καρδιά,

στην ίδια ευκαιρία ,

να ξανακάνεις εμετό, πάλι,

στην ιστορία!

ΡεΠούστην Οικουμένη ακούστηκε

μία κυρά Μαρία

να φτύνει έτσι αδιάντροπα

το αίμα, τη θυσία, 

την μνήμη αυτών που έζησαν

τέτοια ανείπωτη σφαγή,

τέτοια θηριωδία!

ΡεΠούστην οργή θα βρω

άλλη καμιά στον κόσμο,

να ‘χει το θράσος όλο

και χίλιαφτακόσια αθύρματα να της χαρίζουν ρόλο…

Μες στην Βουλή,

χωρις ντροπή

να ‘ναι των Τούρκων η φωνή;

Και να την δίνει για να πει

πως «των Ποντίων η σφαγή

δεν είναι ιστορία!

Δεν είναι μια απάνθρωπη,

αισχρή γενοκτονία!»

Πως «του Ζαλόγγου ο χορός

Είναι μυθιστορία!»
Πως τα Αρχαία Ελληνικά
"ζουν" στα νεκροταφεία!

Σε κοιτάζω…

Τα φρύδια που τα «κάρφωσε» το μπότοξ,

τα χείλια σου τ’ αλίπωτα, σφιχτά,

τα μάτια σου που λύκαινα θυμίζουν

αμίλητα «μιλάνε», δυνατα.

Μου σκίζουν, μου ρημάζουν την ψυχή μου,

μου μπήγουν το μαχαίρι στην καρδιά!

Λυπάμαι τα παιδιά που σε ακούνε…

Εμείς έχουμε ακόμα αντοχές.

Αντίσωμα που σώσαν οι γονιοί μας,

σε μνήμες που κρατήσανε γενιές!

«Εμβόλιο» τους κάνεις ν΄ ανοσούνε,

και συ και τα ΣυνΤρόφια σου, οι «γνωστοί»,

την Λύσσα και το Μίσος δεν θα δούνε

στους λύκους και τα όρνια που θα ‘ρθούν…

Το δέντρο που τα γέννησε θα κόψουν

και άρριζα, μονάχα, θα βρεθούν.

Της θάλασσας το κύμα θα ξεβράσει

κλαράκια ξεραμένα, σα δαδιά.

Στα χέρια θα τ´ αρπαξουν, θα τα κάψουν,

αυτοί που δεν ανήκουν  πουθενά.

Όχι ΡεΠούσαι,Να χαρείς,ξανά!