Ο Γιώργος ο Δρακοφονεύς και η Ιθάκες του...

Ο ...Δρακοφονεύς έχει μια εμμονή με την Ιθάκη.


Από την επικήδεια ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου μπρος στη σορό του Ανδρέα Παπανδρέου.
...."Αυτός ο άνδρας λοιπόν, έμαθε από τον πατέρα του για την Ιθάκη και κατόπιν παρέδoσε στα δικά του παιδιά τις δικές του αναζητήσεις, τις δικές του Ιθάκες, γιά να συνεχίσουν το ταξίδι...." (δεν χρεώνομαι ορθογραφία άλλων , ξηγημένα!)

Μερικά χρόνια μετά....

17 Δεκεμβρίου 2004, με αφορμή την πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη..
"...Η Τουρκία, λοιπόν, μπορεί και πρέπει να αποδείξει στον κόσμο, ότι μια χώρα μουσουλμανική μπορεί να είναι και βαθιά δημοκρατική. Να αποδείξει, ότι μπορεί να αποτελέσει μέλος μιας οικογένειας, που σέβεται την καλή γειτονία, που λύνει προβλήματα με τους γείτονές της με ειρηνικό τρόπο, που δέχεται και κινείται μέσα στα πλαίσια των διεθνών αρχών και συνθηκών
Ως Ευρωπαίος πολίτης, όχι μόνο δέχομαι την πρόκληση αυτή, εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει και να βοηθήσουμε. Να βοηθήσουμε τον τουρκικό λαό και τις δημοκρατικές δυνάμεις της γείτονας χώρας , να αντεπεξέλθουν στη μακρά τους πορεία. Πορεία που είναι μια Οδύσσεια. Οδύσσεια που έχει στόχο τη δική τους Ιθάκη. Η Ιθάκη αυτή είναι η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που επιβεβαιώνεται και ως στόχος από το Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτή την πορεία, τη συμπαράστασή μας μπορεί να την υπολογίζει ο τουρκικός λαός."

Με τις δηλώσεις του στις 23 του Απριλίου 2010
«Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό. Όμως, πλέον, ξέρουμε το δρόμο για την Ιθάκη και έχουμε χαρτογραφήσει τα νερά. Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά με...
μια νέα συλλογική συνείδηση και κοινή προσπάθεια θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι».

Να θυμηθούμε πως ο Οδυσσέας φτάνει μόνος κατάμονος στο νησί των προσδοκιών, των μνηστήρων και της Πηνελόπης!
Ζώντας μια Οδύσσεια που εκείνος προξένησε, οργίζοντας τους θεούς και σέρνοντας στο θάνατο τους ΣυνερΓάτες του!
Καταφέρνοντας να γλυτώσει και να ζήσει το τέλος καλά, όλα καλά, για τον ίδιο!
Το λέει ο Όμηρος στην αρχή της τραγωδίας:
«…κι όμως ούτε τότε τους εταίρους του έσωσε κι ας το θελε.
ότι από τις ίδιες τους τις ατασθαλίες χάθηκαν –
Οι άμυαλοι, που του Ήλιου του Υπερίωνα τα βόδια εφάγαν ,
Κι αυτός τη μέρα του γυρισμού, τους στέρησε. Για τούτα
Και μας για λέγε, από κάπου αρχίζοντας, κόρη θεϊκιά του Δία».